Eén van de meest gehoorde klachten van onze leden is: “maar we kunnen nergens meer terrein rijden, en vroeger hadden we de Harskamp”.
Enerzijds begrijpen we dit sentiment, anderzijds hebben we de afgelopen jaren erg veel maatschappelijke veranderingen gehad die ons evenementen en toegang tot leuke plaatsen hebben gekost. De militaire Domeinen zijn daar onderdeel van, en het ziet er niet naar uit dat het ooit terug komt, en zeker niet in de vorm die het jaren gehad heeft.
Met die wetenschap zijn we als Bestuur aan de slag gegaan om te onderzoeken waar we als militaire voertuigenvereniging dan WEL kunnen rijden met alle wielen aangedreven, en de grenzen van chauffeur en voertuig kunnen verkennen. Na enig online onderzoek zijn Voorzitter en Secretaris op een fact-finding missie getogen naar Action Planet in Spaarnwoude.
De oudste op de parkeerplaats (in ieder geval van de voertuigen..)
De eerste contacten via email en ook telefonisch waren erg plezierig. Het is duidelijk dat men daar strikte regels hanteert om het terrein en de bezoekers heel en veilig te houden, en daarom zijn er ook gewichtslimieten voor de voertuigen en de voorwaarde dat voertuigen daar op eigen kracht via de weg moeten komen. Dit sluit de “crossers” uit die niet APKwaardig en met excessief vermogen de paden kapot zouden rijden.
Dan een datum: men kan daar elke laatste zondag van de maand “vrij rijden” (de rest van de maand zijn er veel groepsboekingen en is er geen ruimte voor losse rijders) en onze agenda’s matchten pas eind augustus. Dus togen we met de Dodge (qua formaat iets meer uitdaging dan een Nekaf) vanaf de loods in Hensbroek langs allerlei binnendoorweggetjes naar Spaarnwoude. Dat was al een mooie rit op zich.
Met de pont het Noordzeekanaal oversteken, onder de aanvliegroute van de Polderbaan (vliegveld Haarlem-Oost)
We werden hartelijk welkom geheten, en aangezien we de lunch ook geboekt hadden (alles voor de research) gingen we die eerst maar doen. De keuken is wel gebaseerd op het concept “frituurpan” dus verwacht geen culinaire hoogstandjes maar wat ze doen, doen ze goed. Er is voldoende ruimte binnen maar ook op het deels overdekte terras waar je zicht hebt op een stukje van het parcours.
De entree
Eén van de lunchopties van de dag
Niet alles hebben we in het terrein teruggezien, maar de meeste wel
Na de lunch waagden we ook maar een eerste rondje.
Naar het "makkelijke" stuk
Omdat het vrij rijden was, kom je ook geregeld andere voertuigen tegen, soms tegengesteld, en dan is het even kijken hoe je elkaar de ruimte kunt geven. Dat lukte altijd wel, en iedereen houdt rekening met elkaar en de verschillende capaciteiten van de zeer verschillende voertuigen.
Na het “beginnersrondje” waagden we ons aan de meer uitdagende sporen, en daar mocht de Dodge flink aan de bak. Dan is het nog verbazingwekkend hoe ver je kunt komen met alleen achterwielaandrijving en hoge gearing; het is echt een capabel ding.
Vanaf hier was het telefoon weg en goed vasthouden
Toen het mijn beurt was en Jan ging filmen, had ik wel vierwielaandrijving en de lage versnellingen. Ik ken de auto immers veel minder en wil de boel graag heel, en de goede kant boven houden. We deden steile klimmen en afdalingen, deels droog en deels modderbakken, soms achteruit omdat er een tegenligger kwam (we hebben Land Rovers in verschillende versies, moderne Jeeps, kleine Suzuki’s en zelfs een VW Golf Synchro voorbij zien komen en iedereen had lol) en als bijrijder was het knap actief zitten bij alle hobbels, bochten en dwarshellingen. De spannendste stukken zijn niet gefilmd, want daar hadden we beide handen nodig om ons goed vast te houden.
We hebben ongeveer een uur gereden en een beschaafd laagje modder op de Dodge gezet.
Onze research missie was geslaagd, want zelfs het personeel had het over de grote grijns die we blijkbaar beiden op ons gezicht hadden. De Dodge trok ook heel veel aandacht van de andere rijders, de sfeer was gemoedelijk en vriendschappelijk.
Even bijkletsen met andere deelnemers
De mogelijkheid om de hele dag te rijden en tussendoor te pauzeren en dan weer terug het terrein in te gaan, werkt prima. Zo wordt het verkeer een beetje gespreid en kun je pauzeren voor je te vermoeid raakt en dure vergissingen maakt.
We zijn op tijd weer richting de loods gegaan, want dat was toch ook weer een goed uur rijden over alle dijkweggetjes en af en toe een doorgaande weg. Jan merkte na de veerpont over het Noordzeekanaal op dat het helemaal niet zo druk was op de weg.
Weerman Jan denkt dat we het wel droog gaan houden op de terugrit
Dat had er waarschijnlijk mee te maken dat alle drukte achter ons zat, op een tweebaansweg waar wij met 35 Mph doorpruttelden. Het was in ieder geval nog snel genoeg om een brommobiel voor ons dusdanig de zenuwen te geven dat hij besloot om snel de eerste beschikbare parkeerhaven op te zoeken.
Deze werd zenuwachtig van die grote radiator en bumper in zijn kleine spiegels
Eindelijk een lege weg vóór ons.. niet vragen wat er achter ons zat
Verder werd er weer driftig naar ons gezwaaid door enthousiaste mensen onderweg, en wij zwaaiden terug.
Helaas bleken de bezochte wasboxen niet open en moest de Dodge met zijn verse modderlaagje de loods in, wachten op een beurtje met de tuinslang. Daar ontdekten we dat we toch schade hadden gereden; het achterste nummerbord stond onder een hoek die het bij vertrek niet had. Het zag er eigenlijk ook wel weer stoer uit.
Oeps
Onze conclusie: het parcours is gedeeltelijk geschikt voor beginners en op sommige stukken best uitdagend en daarmee voor ieder wat wils, en de accommodatie en faciliteiten zijn prima geschikt voor een clubevenement. Daar gaan we nog als Bestuur met elkaar en met Action Planet over in overleg, maar de verwachting is wel dat we iets leuks kunnen organiseren daar.
Wordt vervolgd (voor de leden)..