AVC en de wetgeving mbt voertuiggebonden wapens
De Army Vehicle Club is één van slechts 10 verenigingen in Nederland die van het Ministerie van Justitie toestemming hebben om evenementen met deelname van Historisch Rollend materieel voorzien van onklaar gemaakte boordwapens, te organiseren en daar vergunningen voor aan te vragen. Dat blijft, in een groen landschap waarbij lidmaatschap van verenigingen niet meer vanzelfsprekend is en “clubjes” zo snel opkomen en ondergaan als er Facebookgroepen gemaakt kunnen worden en weer in de vergetelheid raken, wel een belangrijk deel van ons bestaansrecht. Daarom nemen wij als Bestuur dat deel van ons takenpakket ook erg serieus,.
Met wapen op de Westfriese Veteranendag volgens vergunning
Nu is die wetgeving ook geen dagelijkse kost voor de vereniging, en ondanks dat zowel de Voorzitter als de Secretaris, net als een algemeen Bestuurslid best wat ervaring hebben vanuit de schietsport met de wapenwetgeving, blijft de wetgeving, interpretatie en uitvoering op het vlak van “Historisch Rollend Materieel” voorzien van periodegetrouwe bewapening, allesbehalve eenduidig.
De aanwijzing van de AVC door het Ministerie betreft “het organiseren van optochten en tentoonstellingen” waarbij legaal onklaar gemaakte boordwapens toegestaan zijn mits voor het evenement ook een vergunning is afgegeven door de betreffende afdeling Korpscheftaken (voorheen afdelingen Bijzondere Wetten). Dat die onderling nog wel eens behoorlijk verschillen in hun oordeel is iets dat nog wel tot discussies over en weer leidt.
Een praktijkervaring
Daarom zijn de Voorzitter en Secretaris op gesprek gegaan bij een afdeling waar we in april veel en intensief contact mee hadden. We waren te elfder ure door een lokaal organisatiecomité gevraagd om namens en voor hen, de juiste vergunning aan te vragen zodat er ook beeldbepalende tanks en andere bewapende voertuigen mee mochten rijden om 80 jaar lokale bevrijding luister bij te zetten.
Het werden enkele weken van intensief mailcontact, waarbij via andere contacten ook lokale politici zijn ingezet en korpscheftaken uiteindelijk met een vergunning kwam waarin enerzijds meer werd toegestaan dan volgens hen strikt volgens de wet moest, en anderzijds categorisch een deelnemer afwezen omwille van het niet hebben van de juiste papieren. Dit voertuig werd overigens wel getoond en gereden op andere lokaties, iets waar wij ons nogal over verbaasden.
Het verslag over de herdenkingstocht is elders op de website terug te vinden, uiteindelijk was het een zeer geslaagde dag.
Volgens de WWM zijn dit een 90mm kanon en een 75mm kanon op de openbare weg (op vergunning)
Maar omdat wij als vereniging graag enerzijds de wet- en regelgeving goed willen begrijpen en toepassen, en anderzijds ook graag de onderlinge verhoudingen goed willen houden, gaven we aan graag nog een keer met die afdeling Korpscheftaken na te willen praten. Dat werd met groot enthousiasme ontvangen maar door de diverse agenda’s ging er wel enige tijd overheen voordat we naar Apeldoorn togen.
Het was een zeer prettig en open gesprek. De diverse afdelingen Korpscheftaken hebben te kampen met een leegloop van de ervaren mensen, de meeste grote evenementen (en dus ook de ervaring daarmee) dateren van 10 jaar geleden omdat de 75jarige herdenkingen door de coronapandemie allemaal afgelast waren, de wetgeving is een samenraapsel van 3 oude wetten die niet goed op elkaar aansluiten, er is inmiddels nieuwe EU regelgeving die nog niet is geïntegreerd in de nationale wetgeving en er zijn steeds meer overlapsituaties tussen de verschillende kaders en verenigingen die zich met specifieke aspecten van wapenbezit bezig houden.
Ons is in ieder geval het hoe en waarom van de besluitvorming omtrent die herdenkingscolonne, goed duidelijk geworden ook vanaf de kant van de afdeling korpscheftaken, en hoe ze echt gezocht hebben naar de grenzen van het mogelijke, maar ook ergens een streep in het zand gezet hebben na overleg met diverse collega’s in den lande, hoe frustrerend het is dat diverse afdelingen tot verschillende conclusies komen en dat er ook intern gestreefd wordt naar meer eenduidige en duidelijke regelgeving die landelijk moet worden toegepast.
Samenwerking met andere belanghebbenden
Mede na dit goede gesprek hebben we contact opgenomen met het Landelijk Platform Levende Geschiedenis, de parapluorganisatie waar de re-enactors onder vallen, omdat we tegenwoordig te maken hebben met handvuurwapens die op voertuigen meegenomen worden ter completering van het historisch plaatje, maar strikt genomen niet onder de noemer “completering historisch rollend materieel” vallen. Maar de Britse motorordonnansen bij de herdenkingscolonne die met een historisch correcte stengun over de schouder rondreden, vielen vergunningstechnisch onder “re-enactment” en EU-deko, omdat ze ook op een NL verlof stonden. Er zijn steeds meer voertuigbezitters van Defensievoertuigen uit de Koude Oorlog die graag met een Uzi of FAL in de cabine willen rondrijden, en die vallen ook (nog) niet onder completering historisch rollend materieel.
Deze is duidelijk: 4x Browning M2 op vergunning
Dit is voor diverse afdelingen Korpscheftaken nog een knelpunt: EU onklaar handvuurwapen als boorduitrusting
Het eerste gesprek met een bestuurslid van de LPLG was positief, zij onderhouden ook contacten met KTR over deze materie en we zijn van plan om zoveel mogelijk samen op te trekken om de wetgeving zo simpel mogelijk te krijgen en een eenduidig landelijk beleid waardoor het voor bestuur en leden niet meer uitmaakt wie waar wat organiseert, omdat overal dezelfde regels en voorwaarden gelden. Dat geldt ook voor de vergunningsplichtige wapens die momenteel al in de vereniging zijn; de eis van een wapenkast komt bijvoorbeeld uit een wet die geen rekening houdt met de zeer zware wapens die op grote voertuigen meegevoerd worden.
Wij hopen dan ook hiermee voor onze leden, en de mensen die in de toekomst hun voertuigen verder willen uitvoeren zoals ze ooit vrede en vrijheid hebben bereikt en verdedigd, nog beter van dienst te zijn om dit ook zoveel mogelijk aan het publiek te tonen.
En we plaatsen dit artikel ook om aan te geven dat een vereniging als de AVC iets meer doet dan evenementen organiseren voor de leden, en dat daar ook veel tijd in gaat zitten. Er beweegt een hoop op het gebied van wapenwetgeving maar ook de verwachtingen van het publiek en we zorgen dat we daar actief bij betrokken blijven.