Dit jaar hadden we bedacht om eens richting Noord-Frankrijk te gaan en wel de hoek Sedan/Verdun tegen de Ardennen aan, om hier eens de slagvelden van de 1e wereld oorlog en de Maginotlinie te bezoeken.
De weken voorafgaand besteed om de GMC en de Nekaf na te zien en te zorgen dat alles weer tiptop zou zijn, bleek dat de GMC niet op benzine wou starten wat niet zo vreemd is als je dat al 3 jaar niet gedaan had omdat ik alleen op gas reed. Na een aantal pogingen met o.a. een vacuümpompje op de brandstof leiding bij de carburateur nog geen brandstof. Toen bedacht Mark om dan met een compressor druk in de brandstof tank op te bouwen. Dus prop in de vulopening en druk erop met twee tellen hadden we benzine slang weer aangesloten en je raad het al start en lopen.. blijft GMC he.
Zaterdag de 26e kwamen we na een voorspoedige tocht door de binnenlanden aan op onze 1e halte op de camping bij Elst.
De volgende dag op tijd opstaan want we hadden zo’n 250km voor de boeg. Na een uurtje rijden dacht ik dat de GMC wat slechter begon te lopen dus mijn vriend Roel gebeld of ik even langs kon komen in Weert om er samen even naar te kijken. Was geen probleem dus wij samen onder de motorkap gedoken. Eerst maar eens bij de bougies kijken of alle kabels vast zaten en daarna de bougies checken; blijkt er eentje muurvast te zitten en na wat bemoedigende woorden kwam hij los bleek de schroefdraad niet helemaal lekker te zijn dus met een passende tap de draad op geknapt en dat werkte dus we konden weer verder zei het met wat meer en meer motor geronk zodat ik vermoed dat de uitlaatdemper inwendig zijn beste tijd heeft gehad.
Door het vlakke deel van België konden we lekker doorrijden en op Zondag is daar niet al teveel verkeer en zeker op de binnen wegen niet.
Bij Huy de Maas overgestoken en dan de Ardennen in waar we bij iedere heuvel boven kwamen met zo’n 15a 20km p/uur.
Op zich begrijpelijk af fabriek in 1944 had de motor ongeveer 95pk max en in de afgelopen 80 jaar zullen er ook nog wel wat ontsnapt zijn en dat in combinatie met de zware toolset opbouw en de aanhanger met de Nekaf komt het geheel op zo’n 7000kg. Dus ja ik snap het wel maar het is vakantie en wij hebben geen haast.
Verderop in de Ardennen hadden we nog een spannend moment toen Google Maps ons door een klein dorpje leidde en wij om de hoek rechts af moesten tegen een redelijk steile heuvel op . Halverwege na wat terug schakelen was dit toch te zwaar voor het oude beestje en sloeg hij af. Door de helling rolden we naar beneden dus de rem erop en de handrem dit hield maar nauwelijks. dus de 1e versnelling erop en dit was afdoende . Nu alleen nog zien te starten waarvoor je dan eerst moet ontkoppelen, wat dus niet ging en achter ons stonden wat auto’s geparkeerd zodat laten terug rollen geen optie was.
Toen eerst maar eens uitgestapt en de wielkeggen onder de 2 buitenste achterwielen gelegd zodat we een redelijk veilige situatie hadden. Nu kon ik de lage giering inschakelen en ja hoor we pruttelden langzaam maar zeker omhoog naar een vlak stuk zodat we de wielkeggen weer konden ophalen.
Door al deze vertragingen kwamen we dus redelijk laat in de middag aan op de camping in Erezee.
De maandag konden we rustig aan doen want voor deze dag hadden we maar 100 km af te leggen naar de camping in Matton.
Langs de interessante wegen waar Maps je lang stuurt als je snelwegen vermijden aanvinkt, waren we net in de middag gearriveerd op camping Du Banel en konden we ons kamp opslaan.
Na een rustdagje gingen we woensdag naar fort De la FERTE onderdeel van de Maginot linie, dit is een van de weinige forten die ze frontaal hebben aangevallen en veroverd. De Duitsers hadden besloten om dit fort aan te vallen om de sterkte te onderzoeken en om te kijken wat de beste methode was om de forten aan te vallen. de overige forten zijn ze voornamelijk omheen getrokken en vielen dus in handen na de Franse capitulatie.
Na een langdurig bombardement op blok 2 van het fort ging een ploeg Duitse pioniers op pad naar het fort waar door preciesie beschietingen een soort van loopgraaf was geschoten zodat ze onder dekking naar de geschutskoepel konden optrekken die door de beschietingen buiten gevecht was gesteld .
door de observatie openingen konden ze explosieven in het fort gooien waar 30m lager een opgeslagen hoeveelheid munitie ontplofte en er brand uitbrak, waardoor de bemanning zich moest terug trekken in de verbindingstunnel naar blok 1. Kort daarna vielen er explosieven aan de andere kant de tunnel.
De commandant belde met het hoofd kwartier met de vraag of ze mochten capituleren dit verzoek werd van hogerhand afgewezen met als gevolg dat de 117 nog in leven zijnde bemanning van het fort op gesloten zat in deze tunnel waar ze door verstikking allen om het leven kwamen. De Duitsers vonden de lichamen een paar dagen later toen ze eindelijk het fort konden betreden . De gesneuvelde bemanning ligt nu begraven tegen over het fort.
Donderdag zijn we naar het museum Guerre et Paix in het zo’n 75 km verderop gelegen Novion-Porcien.
Dit is een mooi museum over de Frans Duitse oorlog van 1870 waar bij Napoleon de 3e zich moest overgeven in Sedan en ook de 1e en 2e wereldoorlog dus er was genoeg te zien en dan ben je zomaar 4 uur verder. Een mooi en overzichtelijk museum zeker de moeite waard om er eens langs te gaan als je in de buurt bent.
Zaterdag gingen we naar Sedan om daar eens op de plaatselijke markt te gaan kijken en om het kasteel van Sedan wat een van de grootste zou zijn in Europa.
Dus met een Nederlandse handleiding door het kasteel waar nog mooi te zien was welke uitbreidingen er door de eeuwen heen waren gedaan en wat er allemaal gesloopt en bij gebouwd is.
De volgende dag bezochten we een brocante markt (duur woord voor rommelmarkt) in Sainte-Cecile net over de grens in België .Hier stonden door het hele dorp de nodige verkopers met van alles en nog wat en door de vele strijd in deze regio hoopte ik wat oorlogsgerelateerde zaken te vinden.
Hier viel dat wat tegen wat bewerkte hulzen zogenaamde loopgraafkunst maar had ik vd week gelezen in het museum dat er kort na de 1e WO er verschillende fabriekjes waren om aan de vraag naar loopgraaf kunst te voldoen dus een heleboel van dit soort zaken blijkt naoorlogs te zijn. Wel vond ik een mooi gemerkt Engels olieblik voor op mijn Chevrolet en na daar te hebben geluncht weer op pad door het dorp waar we werden aangesproken door een Franse meneer of wij de eigenaar waren van de jeep die vooraan bij het dorp stond geparkeerd en na een leuk gesprek weer door.
De woensdag besloten we om naar Verdun te rijden zo’n 75km verderop om daar wat strijdtonelen te bezichtigen onderweg kwamen langs de Citadelle de Montmedy en besloten we om daar eens te gaan kijken en wat te drinken. De Citadelle ligt boven op een heuvel top met mooi uitzicht over de omgeving en is nog mooi intact met ophaalbruggen en poorten; zo moet je ook nog door een smalle tunnel waar maar net aan 1 auto doorheen past.
Binnenin wonen verscheidene mensen en zijn er wat eetgelegenheden, een kerk en een museum over de Citadelle.
Vlak voor Verdun zag ik het bordje naar het museum en het Ossuaire de Douamont en Fort Douamont dus via een smalle bosweg langs en over het oude slagveld uit de 1e WO richting het Ossuaire om deze te bezoeken . Ik keek ervan op hoe groot dit grafmonument is. Kort na de wapenstilstand op 11 November 1918 liep de Bisschop van Verdun over de slagvelden en zag daar de vele niet te identificeren resten van de de gesneuvelde soldaten van alle partijen en besloot hij dat deze menselijke resten ook een plek verdienden . Na eerst in een tijdelijk graf te hebben gelegen werden later na voltooing van het monument de resten van 130 duizend soldaten naar de grafkelders overgebracht.
Voor het Ossuaire de Douamont ligt er nog een begraafplaats waar ook nog 16 duizend soldaten liggen begraven.
Richting de middag gingen we naar het nabij gelegen museum over de veldslagen bij Verdun hier dachten wij wel wat te kunnen lunchen maar in Frankrijk moet je er snel bij zijn want om 1 uur was alles op en konden we alleen nog een koekje en wat drinken scoren.
Het museum is wel groot en heeft vele mooie zaken uitgestald staan en als bijzonderheid waren er vloeren van beloopbaar glas waaronder ook diverse vondsten lagen zodat het net leek of je op de slagvelden liep. Zelf vond ik het geheel wat donker en rommelig door de vele teksten in drie talen en was het er behoorlijk druk.
Eind van de middag zijn we nog naar het fort Douamont gereden om dit te bezichtigen .Dit fort is verschillend keren van partij gewisseld en er is hier vreselijk hard gevochten door de partijen om dit fort te veroveren. In het fort zelf is niet veel te zien van de de inrichting zoals die was maar geeft wel een mooie blik op hoe het fort gebouwd was en de verschillende lagen. Bovenop het fort zijn de geschutskoepel en observatie koepels nog steeds te zien en zit de grond vol met granaat inslagen.
Buiten het fort zijn nog de verschillende loopgraven te zien in de bossen doordat er ooit betonnen palen zijn gezet om de loopgraven zichtbaat te maken.
Na dit alles op naar Verdun om wat te gaan eten; blijkt ook weer lastig want de meeste eetgelegenheden zijn pas na 6 uur open dus eerst maar rondje door de stad.
De donderdag zijn we richting Luxemburg op gegaan om in die hoek het fort A2 Fermont van de Maginot linie te bezoeken.
Dit fort is een van de grotere forten van de linie. We konden rustig aan doen want er zou om 3 uur een rondleiding zijn dus lekker binnendoor die kant op.
Na het kopen van de kaartjes gingen we met de groep mee het fort in voor een uitleg over de linie met zijn forten maar u snapt het al alles in het Frans- dan brengt de Nederlandse handleiding toch weer uitkomst.
Daarna ging de groep naar de grote munitie lift om ruim 30 m af te dalen naar de in de berg gebouwde fortificatie en als eerste gingen we richting de munitie opslag kamers van waaruit de munitie later via een uitgebreid ondergronds spoorstelsel naar de verschillende opstelplaatsen van het geschut ging, en vandaaruit weer met liften omhoog naar de kanonnen. In totaal 5 afzonderlijke posities die deel uitmaken van dit fort.
Helaas moesten we bijna een half uur wachten op ons treintje vanwege technisch mankement. Bij het instappen waarschuwde de gids ons voor de smalle doorgangen en omdat we met een grote groep waren het treintje de heuvel mogelijk niet op kon zodat we een deel van de 1km lange verbindingstunnel nog moesten lopen.
Nadat we uitleg hadden gehad bij de geschutsopstelling ging de groep naar buiten voor tekst en uitleg van de gids inmiddels hadden wij bijna onze privé vertaler dmv een Amerikaanse vrouw die getrouwd was met een Fransman.
Buiten aangekomen na weer een lift tochtje van zo’n 30 m omhoog konden we lekker doorwarmen in het zonnetje en liepen we over het fort naar de geschutskoepel bij de 2e bunker van het fort.
De gids legde uit dat de Duitsers dit fort niet hadden veroverd maar wel beschoten en bij een foto bord buiten liet hij zien dat de Duitse propaganda er werk van maakte zo is de rechter foto de werkelijke schade aan het fort en de linker wat ze er van maakten voor de propaganda.
Toen weer naar binnen en dus nu 30m via de trap naar beneden om de rest van het fort met name de manschappen verblijven en de technische ruimtes te bezichtigen.
Het fort is tot 1965 onderhouden door het Franse leger en in 1975 begon de onderhandeling om het fort te verkrijgen om het open te stellen voor publiek.
Onze rondleiding zou 2 uur duren maar met de technische storing en de uitgebreide uitleg van onze jonge gids kwamen we pas tegen 7 uur weer bij de ingang.
Dus je snapt dat wij wel enigszins dorst hadden gekregen na deze 4 uur durende rondleiding. Terwijl Anke de drankjes regelde stond ik nog even met een van de gidsen te praten met de vraag of ik mijn Nekaf die kant op mocht rijden om wat foto’s te maken. Was natuurlijk geen probleem. Dus de Nekaf gehaald voor wat foto’s en toen maar een eet tentje op gezocht. Het bij het fort zat ook nog een uitgebreid museum in een grote Romneyloods maar daar was helaas geen tijd meer voor.
De vrijdag lekker rustig aan gedaan ivm onze tocht richting huis welk ook weer 3 dagen zou duren.
s’ Morgens op tijd opstaan om alles op te ruimen en klaar te zetten en rond 10 uur vertrokken we met veel geronk van de camping om weer dwars door de Ardennen heen richting Houthalen te gaan voor onze eerste stop. Zondags hebben we het 2e deel gereden richting Renswoude in de buurt van Ede/Wagenigen.
Na ons laatste nachtje in de camper ons klaar gemaakt voor het laatste stuk naar huis. Bij controle van de wagen ontdekte ik dat de plaat van de trekhaak bevestiging was doorgebroken en nog maar met 2 bouten aan de onderkant vast hing. Niet verantwoord om zo nog 130km te rijden dus in overleg met de camping eigenaar de aanhanger met de Nekaf daar laten staan om deze een dag later op te halen.
Al met al een mooie vakantie met mooi weer en een mooie omgeving en genoeg dingen gezien en veel gereden bijna 1000km met de Nekaf in de 2 weken en ook bijna 1000km met de GMC voor de heen en terug reis. Nu dus eerst de trekhaak bevestiging vernieuwen en verstevigen en is de nieuwe demper voor de uitlaat reeds geleverd.
Een groet Jan en Anke Blankendaal